به گفته «کنستانتین باتیگین» اخترفیزیکدان موسسه کلتک و همکارانش، اکنون پنج سری متفاوت از شواهد و قرائن مشاهده ای وجود دارد که بر وجود سیاره نهم دلالت می کند؛ سیاره ای چند برابر زمین که تقریبا بیست برابر دورتر از خورشید نسبت به نپتون قرار دارد.
شش جرم شناخته شده در کمربند دوردست «کویپر»در فرای مدار نپتون به سمت فضای میان ستاره ای کشیده شده اند، نکتۀ جالب این است که همگی آنها دارای مدار بیضی شکل هستند. این رخداد به قدر کافی بعید و مشکوک به نظر می رسد. اما این مدارها در مقایسه با صفحه کیک مانندی که درونش سیاره ها به دور خورشید می چرخند، انحراف ۳۰ درجه ای به سمت پایین دارند. شبیه سازی های رایانه ای از منظومه شمسی با وجود سیاره نهم نشان می دهد که باید اجرام بیشتری نسبت به صفحه خورشیدی دچار انحراف شده باشند. در واقع، این انحراف می تواند ۳۰ درجه باشد؛ دکتر براون به این نکته پی برد که مدار پنج نمونه از این اجرام همان چیزی هستند که انتظار می رفت.
مقاله ای دیگر از همان تیم تحقیقاتی و این بار به رهبری دانشجوی فارغ التحصیل یعنی خانم «الیزابت بیلی» نشان داد که سیاره نهم احتمالا توانسته سیاره های منظومه شمسی ما را در طول ۴٫۵ میلیارد سال پیش دچار انحراف بکند. این ادعا می تواند یکی از معماهای قدیمی را توضیح بدهد: چرا صفحه ای که در آن سیاره ها به گردش می پردازند، تقریبا ۶ درجه در مقایسه با استوای خورشید انحراف دارد؟
دکتر باتیگین افزود: «در طول بازه های زمانی طولانی، سیاره نهم باعث خواهد شد کل صفحه منظومه شمسی دچار ارتعاش و انحراف شود.» آخرین نشانه گویا مبنی بر وجود سیاره نهم در منظومه شمسی می باشد: در واقع اجرامی از کمربند کویپر که نسبت به تمامی چیزهای موجود در این منظومه، در جهتی مخالف به گردش می پردازند. تاثیر گردشی سیاره نهم می تواند توضیح دهد که چرا این اجرام در کمربند دوردست کویپر، کمربند درونی کویپر را نیز دچار اختلال می کنند.
دکتر باتگین خاطرنشان کرد: «هیچ مدل دیگری نمی تواند عجیب بودن این گردش ها را توضیح دهد. اینطور به نظر می رسد که این اجرام به کمک سیاره نهم راه خود را از صفحه منظومه شمسی جدا کرده و سپس توسط سیارۀ نپتون به سمت داخل پراکنده شده اند. حالا باید به یافتن خود سیاره نهم بپردازیم. اما این سیاره از کجا پیدایش شد؟ من زمان کمی را به فکر کردن درباره منشاء آن صرف می کنم؛ شاید یک جرم فراری از منظومه شمسی خودمان باشد یا سیاره ای سرگردان که در دام گرانش خورشیده گیر کرده است. به نظرم، اکتشاف سیاره نهم اطلاعاتی درباره منشا آن در اختیارمان خواهد گذاشت.»
دکتر باتگین و دکتر براون از تلسکوپ سوبارو در رصدخانه «مونا کیا» هاوایی برای یافتن این سیاره استفاده می کنند. یکی از تجزیه و تحلیل های اخیر بر پایه یک پروژه ترسیم نقشۀ آسمان تحت عنوان «تحقیقات منشا منظومه شمسی بیرونی» که موفق به کشف بیش از ۸۰۰ جرم فرانپتونی شد، نشان می دهد که شواهد بدست آمده می تواند با توزیع تصادفی چنین اجرامی مطابقت داشته باشد. تحقیقات صورت گرفته به رهبری «کوری شانکمن» محقق دانشگاه ویکتوریا نتوانست سیاره نهم را حذف کند. اگر این سیاره پیدا شود، می تواند نوعی اتحاد مجدد خانوادگی تلقی گردد.
در طول ۲۰ سال گذشته، بررسی های مربوط به سیاره های فراخورشیدی در کهکشان راه شیری موفق به یافتن متداول ترین انواع سیاره های «اَبرزمین» یا حتی نپتون های کوچک شده اند. اما این سیارات در منظومه شمسی ما حضور ندارند. سیاره نهم فرضی با جرمی تقریبا ۱۰ برابر جرم زمین می تواند محل مناسبی باشد. سیاره نهم شاید همان اَبرزمین گمشدۀ ما باشد.
