پژوهشی جدید اذعان دارد که جو مریخ با ۹۶ درصد دی اکسیدکربن، شرایطی تقریبا
ایده آل برای تجزیه دی اکسیدکربن آن با پلاسمای غیرگرمایی(غیرتعادلی) دارد.
ترکیب عمدۀ جو مریخ، دی اکسیدکربن(۹۵٫۹%) می باشد و درصد کمی آرگون(۱٫۹%)، نیتروژن(۱٫۹%) و دیگر گازها نیز در آن وجود دارد. دی اکسیدکربن را می توان به مونواکسیدکربن و اکسیژن تبدیل کرد. دکتر واسکو گوئرا، سرپرست این تحقیقات از دانشگاه لیسبون پرتغال در این باره گفت: «پرتاب فضاپیماهای دارای سرنشین به مریخ، قدم بعدی ما برای اکتشاف فضا می باشد. اگرچه ایجاد محیطی قابل تنفس چالش بزرگی محسوب می شود.»
«تغییرشکل دی اکسیدکربن با استفاده از پلاسما، زمینه ای نوظهور از تحقیقات دانشمندان می باشد که مشکلات تغییرات اقلیمی و تولید سوخت خورشیدی از عوامل محرکۀ این زمینه از تحقیقات بوده است. پلاسمای با دمای پایین یکی از بهترین روش ها برای تجزیه کردن دی اکسیدکربن می باشد که با برخورد الکترون و تبدیل انرژِی الکترون به برافروختگی لرزشی می باشد.» سیارۀ سرخ شرایط عالی برای تجزیه محلی منابع را دارد. علاوه بر وجود دی اکسید کربن، دمای پایین جو مریخ می تواند باعث ایجاد اثر لرزشی قوی تری نسبت به زمین شود. همچنین دمای پایین جو می تواند باعث کندشدن واکنش شود که زمان کافی را برای جداسازی مولکول ها فراهم می سازد.
دکتر گوئرا در این باره گفت: «روش تجزیۀ پلاسمایی می تواند شرایط را برای ارسال فضاپیمای سرنشین دار به مریخ هموارتر کند. این روش نه تنها می تواند منبعی پایدار و قابل اطمینان از اکسیژن را برای ما فراهم کند، بلکه می تواند مونواکسیدکربن مورد نیاز برای سوخت پیشنهادی جدید موشکی را فراهم کند. این روش می تواند آماد (لجستیک) ماموریت مریخ را بسیار آسان تر کند. دیگر فواید این روش اتکای بیشتر به خود، کاهش خطر برای خدمه و کاهش هزینه تجهیزات مورد نیاز برای انجام ماموریت می باشد.»
