روبیک: NGC 6369 یک هاله کم نور در آسمان شب است که سحابی شبح کوچک نامیده می شود. این سحابی را ستاره شناس سر ویلیام هرشل در قرن هجدم وقتی در حال نظارۀ صورت فلکی مارافسای بود، کشف کرد.
هرشل این سحابی گرد و سیاره مانند را «سحابی سیاره نما» نامید. اما سحابی های سیاره نما در اصل ربطی به سیارات ندارند. در عوض، آنها لایه های گازی هستند که در اواخر عمر یک ستارۀ خورشید مانند تشکیل می شوند؛ یعنی لایه های خارجی ستارۀ در حال مرگ در فضا گسترش پیدا می کنند درحالیکه مرکز آن کوچک می شود و به کوتولۀ سفید، تبدیل می گردد. در این عکس ستاره کوتوله سفیدِ تغییر شکل یافته که در نزدیکی مرکز دیده می شود، به شدت در طول موج های فرابنفش می درخشد و بر درخشش سحابی می افزاید. جالب است که جزئیات دقیق و ساختار سحابی NGC 6369 در این عکس ترسناک که توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده، دیده می شود. ساختار گرد اصلی این سحابی تقریبأ یک سال نوری گستردگی دارد و بر اثر اکسیژن، هیدروژن و نیتروژنِ یونیزه به ترتیب به رنگ آبی، سبز و قرمز می درخشد. سحابی شبح کوچک که بیش از ۲۰۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد یک نگاه اجمالی از سرنوشت خورشید به ما ارائه می دهد، خورشید ما نیز ظرف ۵ میلیارد سال آتی می تواند سحابی سیاره نمای خاص خودش را ایجاد کند.
