گاز درخشان این سحابی، در واقع ستارگان جوان داغ را در لبۀ ابر مولکولی بین ستاره ای عظیم احاطه کرده است.
در حال حاضر، تقریبا ۵۰ سیاره بیگانه با قطرهایی به اندازه مریخ و چند برابر زمین وجود دارد و در ناحیه قابل سکونت ستاره های خود قرار دارند؛ در این ناحیه، دمای سطحی آنها امکان وجود و حفظ آب را مهیا می کند.
این رشته های در هم تنیدۀ گازی و درخشان که ظاهر آشفته ای دارند بخشی از سحابی پرده را تشکیل می دهند و در جهت صورت فلکی ماکیان قرار دارند.
سحابی پرده خودش بقایای یک ابرنواختر بزرگ است. این سحابی در واقع یک ابر انبساطی است که از انفجار مرگبار یک ستاره عظیم الجثه متولد شده است. نور ناشی از انفجار ابرنواختری اصلی احتمالأ بیش از ۵۰۰۰ سال پیش به زمین رسیده است. امواج شوک بین ستاره ای که در یک رویداد فاجعه بار پخش شدند در فضا در نوسانند و مادۀ بین ستاره ای را بر می انگیزند. این رشته های درخشان شبیه امواج طولانی در یک ورقه هستند که از لبه دیده می شوند و در اتم های هیدروژنِ یونیزه به رنگ قرمز و اتم های اکسیژن به رنگ آبی به تفکیک قابل مشاهده اند. قطر سحابی پرده در آسمان که حلقۀ ماکیان نیز نامیده می شود تقریبأ سه درجه یا ۶ برابر قطر ماه کامل است. درحالی که این مقدار برابر با وسعت بیش از ۷۰ سال نوری در فاصلۀ تقریبی ۱۵۰۰ سال نوری است، وسعت این میدان دید کمتر از یک سوم این مسافت است. این مجموعه رشته ها که بخاطر رئیس رصدخانۀ کالج هاروارد اغلب مثلث "پیکرینگ" نامیده می شود، در کاتالوگ تحت عنوان NGC 6979 نامگذاری شده است. همچنین نام کاشف آن «ویلیامایا فلمینگ» است.
چه چیزی باعث می شود سحابی متغیر هابل تغییر کند؟ ظاهر این سحابی غیر عادی فقط ظرف چند هفته تغییر پیدا می کند. این سحابی که بیش از ۲۰۰ سال پیش کشف شده NGC 2661 نام دارد و بخاطر محقق آن در اوایل قرن اخیر “ادوین هابل” نامیده شده است.
این ابر کیهانی ِ شبیه کلاه ایمنی دارای اشکال بال مانندی است که
کلاه ایمنی ثور نامیده می شود. کلاه ایمنی ثور که به اندازۀ سر خدای نورس
(اساطیر باستان) است تقریبا ۳۰ سال نوری وسعت دارد.
روبیک: NGC 6369 یک هاله کم نور در آسمان شب است که سحابی شبح کوچک نامیده می شود. این سحابی را ستاره شناس سر ویلیام هرشل در قرن هجدم وقتی در حال نظارۀ صورت فلکی مارافسای بود، کشف کرد.